Meisje met negen pruiken

'Het is zaterdag, en alles is anders. Vanmorgen ben ik niet naar de markt gegaan en heb ik geen koffie gedronken op de Westerstraat. Ik ben ziek, heb kanker en ga misschien dood. Maandag begint er een nieuw, onzeker leven voor mij. Vanaf maandag lig ik 54 weken aan het infuus. Dat is het enige zekere dat ik nog heb.'

Dit fragment komt uit het boek 'meisje met negen pruiken' van Sophie van der Stap. Dit boek is een dagboek van haar wat ze heeft bij gehouden in de periode dat ze kanker heeft. Ze is 21 jaar als ze dat te horen krijgt, onwijs jong is ze dus nog. Ze staat volop in het leven, is aan het studeren, feesten en geniet van alles om haar heen als ze deze klap te verwerken krijgt.

Dit boek heb ik gelezen voor Nederlands. Ik wist dat het een heftig onderwerp zou zijn, maar het leek me interessant om zo iets te lezen. Het is immers autobiografisch geschreven en alle momenten die beschreven zijn hebben echt plaats gevonden. Het boek is zo geschreven dat je ook haar gedachtes meemaakt. Sophie beschrijft bijvoorbeeld wat ze denkt als ze in haar ziekenhuisbed ligt en als ze weer een chemokuur moet ondergaan. Dat is soms erg emotioneel om te lezen. Je maakt echt het leven van iemand met kanker mee.

Naast deze ellendige momenten zijn er natuurlijk ook momenten waarop Sophie leuke dingen gaat ondernemen. Want ziek of niet, genieten van het leven en leuke dingen doen zal ze! Na een leuk uitje leeft ze helemaal op ondanks dat ze daarna erg moe is.

Meisje met negen pruiken is echt een aanrader. Het boek zit vol emoties, geweldige, maar ook minder leuke momenten. Ik denk dat Sophie echt een voorbeeld is voor mensen met kanker. Hoe ze ermee om gaat is mooi om te zien. Blijven geloven dat ze geneest en blijven genieten van alles wat gebeurd.