Wat wil je worden ..

' Wat wil je worden, wat wil je worden, wat wil je worden in de gloria, in de gloria, in de gloriaaaaaa!'

Dit stukje zal je vast bekend voorkomen. Ik weet zeker dat het voor menig een gezongen is. En ja, ook elk jaar weer op de basisschool werd dit voor je gezongen als je jarig was. Een hekel had ik eraan, pfoeh! Ik kan de nacht ervoor echt wakker liggen om te bedenken wat ik nou wou worden, want ja, dat wist ik helemaal niet zo goed. Elk jaar zei ik wel wat anders en ik meende er volgens mij geen snars van. Het waren een soort 'hypes' onder m'n klasgenootjes wat we nu weer wilden worden. Zo zijn er poppenhuizenmakers, een eigen boerderij, paarden- en dolfijnentrainsters voorbij gekomen. En ja, dat heb ik allemaal geantwoord op de vraag: 'wat wil je worden?'

Op de basisschool had ik echt geen idee van wat ik wou worden, er was zoveel mogelijk. Ik hield me er om eerlijk te zijn ook niet zo mee bezig. Op de middelbare school veranderd dat en ga je er serieus over na denken. Je moet vakken kiezen wat al een een deel van je toekomst schetst over welke kant je op gaat. Voor mij was het al vrij snel duidelijk: ik wil lerares worden en dan het liefst kleuterjuffie.

Ik heb (kleine) kinderen altijd al geweldig gevonden. Ik heb een nichtje dat nu inmiddels alweer vijf jaar is en ik vind het fantastisch om met haar om te gaan. Niet alleen spelletjes met haar doen of buiten in de speeltuin spelen maakt het zo leuk, maar het leukste is toch wel om te zien hoe puur kinderen zijn. Ze zijn zo eerlijk en zich van geen kwaad bewust. Van opmerkingen als: 'Weet je? Ik vind jou wel heel lief hoor!' en 'Maar ik wil helemaal niet dat je weg gaat!' smelt je dan toch helemaal?!

Nog mooier zou zijn dat je de kinderen wat zou kunnen leren, iets bij brengen. Dat kan lezen of schrijven zijn, maar ook ze bepaalde manier aan/afleren. Het lijkt me mooi om te kunnen zien hoe een kind zich in een schooljaar ontwikkeld heeft. Dat je hem/haar ziet groeien en dat dat mede komt door jou inzet. Het lijkt me een grote uitdaging om voor elkaar te krijgen dat je met trots kunt terugkijken op een schooljaar waarin ik de kinderen heb zien groeien.

Daar was ik dus wel uit, ik ga naar de pabo. Laatst heb ik me ingeschreven en dat was me toch een gedoe! Maar het is gelukt en vanaf september 2011 ga ik door het leven als studente van de pabo. Juf Laura komt eraan!